“…….een carrouselachtige constructie, vier meter doorsnee, met honderd sponsen oplopend en dus ook weer aflopend van hard naar zacht, hoekig en rond, schurend en strelend in iets dat je een dialoog kan noemen of: een voortdurend schoonmaken, uitwissen, behoeden, dankbaarheid, weemoed, loslaten en weer iets nieuws beginnen. De installatie wordt letterlijk gedragen door verzen van Prediker op de grond. Alles heeft zijn uur / Alle dingen onder de hemel hebben hun tijd / Er is een tijd om te planten en een tijd om te oogsten / Een tijd om stenen weg te gooien / En een tijd om stenen te verzamelen / Een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen / Een tijd om te bewaren / Een tijd om weg te doen.”……….”
“…… de kom, de graal, de theemuts en het motief van de stoel; uitnodigend, omhullend, stevigheid biedend, en tegelijkertijd; kunnende loslaten. Serieuze beelden, maar niet zonder ironie……….”
hele artikel